Ο Ρόλος της Διατροφής στην Αντιμετώπιση της Κυτταρίτιδας
2016-10-28 21:40
Η κυτταρίτιδα, ή όπως αλλιώς αναφέρεται γυναικεία λιποδυστροφία, είναι μια φυσιολογική κατάσταση που επηρεάζει τη συντριπτική πλειοψηφία των μετα-εφηβικών γυναικών, ενώ επιπολάζει ελάχιστα στον αντρικό πληθυσμό.1 Περίπου το 80-90% των γυναικών ηλικίας άνω των 20 έχουν κάποιο βαθμό κυτταρίτιδας.2 Παρά το γεγονός ότι δεν ενέχει κανένα κίνδυνο για την υγεία του ατόμου, ούτε προκαλεί κάποια συμπτωματολογία, η κυτταρίτιδα εμφανίζεται με διαφοροποιήσεις στο δέρμα, κατ’ εξοχήν στις περιοχές των μηρών και των γλουτών, προσδίδοντάς του όψη που προσομοιάζει σε φλοιό πορτοκαλιού. Είναι βέβαιο ότι αποτελεί ένα σύνθετο πρόβλημα στο οποίο εμπλέκονται το σύστημα μικροκυκλοφορίας, τα λεμφαγγεία, η εξωκυττάρια ουσία, καθώς και η παρουσία περίσσειας υποδόριου λίπους που διογκώνεται εντός του δέρματος. 3
Η εμφάνισή της σχετίζεται με την επίδραση των οιστρογόνων, διότι οι ορμόνες αυτές οδηγούν στην παραγωγή και διατήρηση του λίπους, ειδικά στους γλουτούς και τους μηρούς, όπου έχει βρεθεί πως ο αριθμός των λιποκυττάρων είναι περίπου πέντε φορές μεγαλύτερος από ότι σε άλλες περιοχές. Μάλιστα, έχει αναφερθεί ότι η κυτταρίτιδα ενδεχομένως αποτελεί ένα μηχανισμό που προάγει την αύξηση και διατήρηση του υποδόριου λίπους, ώστε να εξασφαλιστεί η επαρκής θερμιδική διάθεση για την εγκυμοσύνη και τη γαλουχία 3.
Αυτή η κατάσταση δεν αφορά συγκεκριμένα υπέρβαρες γυναίκες, αν και η αυξημένη λιπογένεση λόγω του υπερβάλλοντος βάρους επιδεινώνει την κατάσταση. Από την άλλη, παρότι έχει καταγραφεί με τοπογραφία επιφάνειας ότι η απώλεια βάρους προσδίδει βελτίωση της σοβαρότητας της κυτταρίτιδας, σε παχύσαρκα άτομα δεν φαίνεται να αλλάζει αισθητά την πτυχωτή επιφάνεια του δέρματος 3.
Μεγάλο μέρος της έρευνας έχει αφιερωθεί στην κατανόηση και την παθογένεια της κυτταρίτιδας, αν και η επιστημονική γνώση σε σχέση με τη μοριακή βάση της κατάστασης αυτής παραμένει ανεπαρκής.
Διατροφή και Κυτταρίτιδα
Είναι πλέον καλά τεκμηριωμένο και ευρέως γνωστό στον καθένα από μας, ότι η τακτική άσκηση και μια κατάλληλα εξατομικευμένη διατροφή μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο του βάρους και ως εκ τούτου στην καταπολέμηση της κυτταρίτιδας 4.
Ειδικότερα, θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στα εξής σημεία:
- Διατήρηση μιας ισορροπημένης διατροφής, με αποφυγή της υπερβολικής πρόσληψης λίπους και υδατανθράκων, που προκαλούν υπερινσουλιναιμία και αύξηση της λιπογένεσης.
- Αποφυγή της υπερβολικής πρόσληψης αλατιού, η οποία προκαλεί κατακράτηση υγρών.
- Έμφαση στην κατανάλωση τροφίμων ολικής άλεσης, φρούτων και λαχανικών, διότι μια δίαιτα φτωχή σε ίνες αφενός οδηγεί σε δυσκοιλιότητα και αφετέρου αυξάνει την φλεβική αντίσταση των κάτω άκρων, που με τη σειρά του οδηγεί σε μείωση της φλεβικής ροής και σε αύξηση της διαπερατότητας των τριχοειδών.
- Η ιδανική δίαιτα πρέπει να καθορίζεται για το κάθε άτομο. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, η συνεισφορά πρωτεΐνης δεν πρέπει να είναι μικρότερη από το 12% της συνολικής πρόσληψης θερμίδων.
- Κατανάλωση λιγότερο από το 10% των συνολικών θερμίδων από κορεσμένα λιπαρά οξέα.
- Περιορισμός πρόσληψης αλκοολούχων ποτών, καθώς προκαλούν αύξηση της λιπογένεσης.
- Η καθιστική ζωή συμβάλλει στην επιδείνωση της κυτταρίτιδας, μέσω της μείωσης της μυϊκής μάζας, που ακολουθείται από μια αύξηση στη λιπώδη μάζα.
- Αναφορικά με τα συμπληρώματα διατροφής τα οποία διατίθενται στο εμπόριο με την υπόσχεση βελτίωσης των σημαδιών της κυτταρίτιδας, η βιβλιογραφία που τα υποστηρίζει είναι περιορισμένη και κάποιες φορές αντικρουόμενη.5
Τέλος, εκτός από τη διατροφική συμπεριφορά, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες άρρηκτα συνδεδεμένοι με την εν λόγω κατάσταση. Έχει αποδειχθεί ότι τα στενά ρούχα, όπως και τα ψηλοτάκουνα παπούτσια, καθιστούν τη φλεβική επιστροφή δύσκολη. Ακόμη, η παραμονή για μεγάλες χρονικές περιόδους σε μια ενιαία θέση (καθιστή ή όρθια) μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της αιματικής ροής. Επίσης, το κάπνισμα προκαλεί μεταβολές στην μικροκυκλοφορία και μειωμένη οξυγόνωση των ιστών.1
Φιλίππου Ανδρονίκη,
Διαιτολόγος - Διατροφολόγος
Βιβλιογραφία
1. Rossi, A B R, και A L Vergnanini. «Cellulite: a review.» JEADV, 2000: 251–262.
2. Emanuele, E. «Cellulite: Advances in treatment: Facts and controversies.» Clinics in Dermatology, 2013: 725–730.
3. de Godoy, J M P, και M G de Godoy. «Treatment of cellulite based on the hypothesis of a novel physiopathology.» Clinical, Cosmetic and Investigational Dermatology, 2011: 55–59.
4. Rawlings, A V. «Cellulite and its treatment.» International Journal of Cosmetic Science, 2006: 175–190.
5. Luebberding, S, N Krueger, και N S Sadick. «Cellulite: An Evidence-Based Review.» Am J Clin Dermatol, 2015: 243–256.