Τι είναι το Σύνδρομο Νυκτερινής Υπερφαγίας;
2015-05-28 11:18
Πρώτος ο Stunkard το 1955 έκανε λόγο για το σύνδρομο της νυχτερινής υπερφαγίας το οποίο αφορά σήμερα περίπου το 1,5% του πληθυσμού και τον 1 στους 10 υπέρβαρους ανθρώπους.
Ξεκινώντας από τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου θα λέγαμε πως τα κυριότερα είναι τα παρακάτω, σημειώνοντας πως είναι πιθανό κάποιος πάσχων από το σύνδρομο να μην τα εμφανίζει όλα ή να τα εμφανίζει ελαφρώς τροποποιημένα.
1. Κατανάλωση μεγάλης ποσότητας τροφής πριν τον ύπνο. Ξύπνημα τρεις ως και τέσσερις φορές το βράδυ που έχουν ως σκοπό ή ως αποτέλεσμα την κατανάλωση τροφής, με πλήρη συνείδηση της κατάστασης και χωρίς την χρήση αναδρομικών προσπαθειών ακύρωσής της όπως συμβαίνει σε βουλιμικά άτομα που κάνουν χρήση καθαρτικών ή πρόκληση εμετού μετά την κατανάλωση της τροφής. Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως υπάρχουν αρκετά άτομα που υποφέρουν από το εν λόγο σύνδρομο όμως δεν ξυπνούν πάνω από μια φορές κατά την διάρκεια της νύχτας, αρκούνται στην υπερβολική κατανάλωση τροφής το βράδυ πριν πέσουν για ύπνο.
2. Ανορεξία τις πρωινές ώρες τις ημέρας που πολλές φορές συνοδεύτε από τύψεις για την κατανάλωσης τροφής της προηγούμενης νύχτας. Μικρή κατανάλωση τροφής το μεσημέρι. Οι ποσότητες τροφής μεγαλώνουν καθώς προχωρά η μέρα.
3. Έντονο άγχος, θλίψη ή/και χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοεικόνα είναι το συναισθηματικά χαρακτηριστικά των ατόμων.
Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο τα άτομα που υποφέρουν από το σύνδρομο νυχτερινής υπερφαγίας φαίνεται να είναι η ανάγκη να καλύψουν κάποιο συναισθηματικό κενό, να καθησυχάσουν μέσω της λήψης τροφής τον αγχώδη εσωτερικό τους κόσμο ή/και ξεχαστούν από αρνητικές σκέψεις οι οποίες κάνουν εντονότερη την παρουσία τους κατά τις νυχτερινές ώρες.
Τρόποι Αντιμετώπισης Νυχτερινής Υπερφαγίας
Οι τρόποι με τους οποίους θα μπορούσε να κατευνάσει τα συμπτώματα ένα άτομο ποικίλουν ανάλογα με τον βαθμό συνειδητοποίησης ή τον βαθμό σπουδαιότητας που έχει η κατάσταση για το εκάστοτε άτομο.
Ένας τρόπος που φαίνεται να έχει αξιόλογο βαθμό αποτελεσματικότητας είναι η τήρηση ενός διατροφικού προγράμματος το οποίο περιλαμβάνει αρκετά μικρά γεύματα μέσα στην ημέρα με αποτέλεσμα να κατευνάζει περισσότερο την πείνα τις βραδινές ώρες. Αρχικά γιατί με την σωστή και συχνή κατανάλωση τροφής ρυθμίζονται αρμονικότερα οι ορμόνες μελατονίνη, κορτιζόλη, γκρελίνη και λεπτίνη που είναι αντίστοιχα υπεύθυνες για την ποιότητα του ύπνου, τα επίπεδα άγχους, ρύθμιση της αίσθησης της πείνας και την ομαλή λειτουργία της όρεξης.
Έπειτα ένας επίσης αποτελεσματικός τρόπος είναι η καθιέρωση ενός διαφορετικού τρόπου αντιμετώπισης την στιγμή που ξυπνά με σκοπό να καταναλώσει τροφή. Η παραμονή στο κρεβάτι για τουλάχιστον πέντε λεπτά πριν σηκωθεί και η προσπάθεια του ατόμου να καθοδηγήσει τις σκέψεις του σε αντικείμενα διαφορετικά από την κατανάλωση τροφής είναι πολύ πιθανό να έχει μια σειρά από διαφορετικές και πιο λειτουργικές συμπεριφορές. Αρχικά είναι πολύ πιθανό το άτομο να κοιμηθεί ξανά, έπειτα αν αντικαταστήσει τις σκέψεις του με ευχάριστες σκέψεις άλλου περιεχομένου είναι πολύ πιθανό να σηκωθεί και να καταναλώσει τροφές όπως ένα φρούτο ή κάτι άλλο με χαμηλή θερμιδική αξία.
Ακόμα λειτουργικός τρόπος αντιμετώπισης, αν και συχνά όχι εύκολος, με λιγότερο βραχυπρόθεσμα αλλά πιο σταθερά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα είναι η κατανόηση του ψυχικού υπόβαθρου που οδηγεί σε αυτή τη συμπεριφορά. Όπως προαναφέρθηκε τα άτομα αυτά αν και ως επί το πλείστων όχι συνειδητά καταναλώνουν τροφές σε μια προσπάθεια να προσφέρουν στον εαυτό τους την ψυχική υποστήριξη. Είναι σημαντική λοιπόν ηεύρεση του βαθύτερου εκείνου λόγου που πυροδοτεί την συμπεριφορά όπως για παράδειγμαένα έντονο συναισθηματικό κενό,η αντιμετώπιση του άγχους, μια βαθιά θλίψη ή η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το άτομο που με την κατάλληλη για αυτό ψυχική υποστήριξη μπορέσει να ανακαλύψει τα πραγματικά αίτια τα οποία οδηγούν στην νυχτερινή υπερφαγία μπορεί να αντιμετωπίσει πιο ουσιαστικά και με πιο σταθερά αποτελέσματα τόσο τα συμπτώματα δηλαδή την υπερβολική λήψη τροφής όσο και τα ίδια τα αίτια που την προκαλούν.